De Moroniaanse (Nederlandse) kunst- en cultuurwereld is simpel en onbeduidend; tenminste, de huidige. Abstract expressionisme (is er ooit een onzinniger omschrijving geweest? Iets kan niet abstract zijn en enige vorm van expressie hebben!) voert nog steeds de boventoon en kinderachtigheid is troef. Amateurisme, ingeluid door Van Gogh, is hier bon ton, vandaar dat elke kwezel die een stuk hout, gevonden op straat, tentoonstelt, als het nieuwe kunstliche-wunderkind wordt binnengehaald. De rest van de dilettanten, fröbelaar en minkukels paradeert op podia, flanst derderangs muziek in elkaar of geeft onbegrijpbare lezingen. Hier een nieuwe kwelende volkspoëet, daar een speelfilm waar drie man en een paardekop naar gaan kijken.
Smeer alle musea in met stroop zegt Robotklauw, maar hij is de enige niet-gesubsidieerde kunstenaar in dit land. Ergo: hij verdient niets en is op sterven na dood. Hij heeft geen geld voor stroop. Robotklauw heeft nu bepaalt dat bij zijn dood al zijn werk moet worden vernietigd. Kunnen latere generaties op deze generatie gaan neerkijken vanwege het cultuurbarbarisme.
Smeer alle musea in met stroop zegt Robotklauw, maar hij is de enige niet-gesubsidieerde kunstenaar in dit land. Ergo: hij verdient niets en is op sterven na dood. Hij heeft geen geld voor stroop. Robotklauw heeft nu bepaalt dat bij zijn dood al zijn werk moet worden vernietigd. Kunnen latere generaties op deze generatie gaan neerkijken vanwege het cultuurbarbarisme.
