Hoe bekrompen is die Nederlandse kunstwereld Vandahl? Zomaar een vraag van een geïnteresseerde bewonderaar. Stel je een kunstenaar voor, geheten Vandahl, en op een dag denkt hij: “ik woon niet ver van Rotterdam. Heb al heel wat moois gemaakt. Wil mijn kunstzinnige horizon wat verbreden.” Dan gaat hij naar een centrum voor beeldende kunsten, nietwaar. Daar zullen ze hem vast willen helpen zijn werk aan de buitenwereld te tonen. En dan, beste lezer, dan steekt de bekrompenheid der Nederlandse kunstwereld zijn lelijke kop op. Want dan gaan ineens allerlei lieden die geen penseel van een airbrush kunnen onderscheiden zich tegen jouw kunst aan bemoeien.
Op de website van het Centrum voor beeldende Kunsten, www.cbk.rotterdam.nl, wordt je sappel gemaakt. Je kan je inschrijven, je kan er terecht voor informatie over de beroepspraktijk.
“Er is een bibliotheek met publicaties en tijdschriften over nieuwe ontwikkelingen in de beeldende kunst in het algemeen, en over Rotterdamse kunst in het bijzonder. Deze is gratis toegankelijk. Het Centrum Beeldende Kunst houdt voor kunstenaars bij welk netwerk er bestaat van fondsen, subsidies en ondersteunende instellingen.”
Mooi spul. Vandahl allemaal willen! Fondsen, subsidies, mensen die de kunst van Vandahl mooi vinden!
Maar het wordt beter:
“Kunstenaars die zich inschrijven bij het Centrum Beeldende Kunst worden op de hoogte gehouden van het programma: TAMTAM-avonden en andere debatten, evenementen, onthullingen en tentoonstellingen. Het Centrum Beeldende Kunst geeft kunstenaars ook informatie over prijzen en activiteiten van derden die voor kunstenaars interessant zijn. Ze krijgen tevens een eigen pagina op www.rotterdamsekunstenaars.nl om hun werk op te presenteren. Deze site gebruikt het Centrum Beeldende Kunst actief bij bemiddelingen voor bijvoorbeeld tentoonstellingen, opdrachten, aankopen en educatieve projecten.”
En ze hebben prijzen en een online galerie en een echte galerie.
Vandahl helemaal blij. Nederland toch niet zo bekrompen!
Of…?
Als Vandahl zich dan wil inschrijven, blijkt dat net over de grens van Rotterdam wonen en de skyline elke dag uit je torenflat zien, niet genoeg is. Je moet ín Rotterdam wonen. En dan de regeltjes over wie en wat een kunstenaar is: “…aantoonbaar professioneel werkzaam zijn.” Je levert documentatie in: “De documentatie dient een representatief beeld te geven van je recente artistieke werkzaamheden. Lever een A4 map in met foto’s, prints of kleurkopieën. Bij elke afbeelding vermeld je de afbeeldinggegevens en het jaar van ontstaan. Geef ook een korte inhoudelijke omschrijving van het werk. Publicaties/ catalogi, een dvd of cd-rom en een verwijzing naar je website kunnen ook worden bijgevoegd.
Als je werkt in samenwerkingsverbanden dient jouw eigen artistieke inbreng duidelijk zichtbaar te worden gemaakt.” Dat is een hoop werk. Eerst kunst maken. Dan die documenteren en beschrijven. En dan allemaal in een A4 mapje. Vandahl heeft A4 mapje met wat kopietjes en foto’s erin; veelal van werk dat indertijd verdwenen is. En vaak doet hij jaren over afbeeldingen of projecten. En wat is ‘representatief’? Want waar Vandahl het meeste van heeft is een hoop pornofoto’s die hij bewerkt heeft – representatief genoeg?
Je moet ook een CV aanleveren. En daar gaat het helemaal mis voor Vandahl. In je CV moet je namelijk het volgende zetten:
· Je (kunstenaars)naam, adres, telefoonnummer(s), e-mail, website, etc., geboortedatum en –plaats.
· Kunstopleiding(en) met de data en of je een diploma hebt behaald.
· Lidmaatschap van beroepsvereniging of kunstenaarsinitiatief.
· Een lijst van exposities. Geef aan of het een groeps- of een solotentoonstelling betreft.
· De stipendia of prijzen die je hebt ontvangen met de naam van de organisatie en het jaar van toekenning.
· Of er werk in bedrijfscollecties, musea of belangrijke particuliere verzamelingen aanwezig is.
· De opdrachten die je hebt uitgevoerd.
· Een lijst van publicaties.
· Nevenactiviteiten als kunstenaar (lesgeven, commissiewerk, etc.)
Niets van dit alles kan (en wil) Vandahl overleggen. Vandahl is in de marge, hij heeft geen kunstdiploma want is autodidact, hij heeft geëxposeerd, maar kleinschalig. Vandahl krijgt nooit prijzen, want eeuwige loser. Vandahl is beroofd dus zal er ergens werk van hem aan de muur hangen, Vandahl deed opdrachten, maar wil niet meer aan die mensen herinnerd worden. Vandahl publiceert op internet, maar niemand schijnt zijn meningen te delen om iets van hem te publiceren, Vandahl geeft les in Brede School en weigert lerarenopleiding te doen omdat die niet breed genoeg naar zijn zin is. Vandahl noemt zichzelf niet eens kunstenaar, maar mediamaker.
Ironisch genoeg zou een Vincent van Gogh volgens de bovenstaande kwalificaties niet in aanmerking zijn gekomen om kunstenaar in Rotterdam te mogen zijn (afgezien van het feit dat hij er niet woonde én volgens Vandahl een eeuwige amateur was).
Wat een sneu kunstklimaat kent dit land toch. Bureaucratisch en maniëristisch. Zelfs in de oude Sovjet unie had een kunstenaar meer kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten