Moderne kunst?

Idee voor portret van moderne kunst:

men neme een beetje domme opdrachtgever. men komt bij diegene thuis en verkrijgt de opdracht tot het vervaardigen van een portret. men gaat naar de badkamer van deze persoon en plukt wat haar uit het putje. men plakt dit op doek en noemt het 'Portret van Persoon X'. men vangt veel geld.

Den Bosch

Naar Den Bosch geweest, mooie stad, vriendelijke mensen. Wel twee uur filerijden om er te komen.

De gemiddelde leeftijd van de Boschenaar lijkt tachtig te zijn en vrouwelijk schoon ontbreekt er.

Vandahl heeft met zijn heidense gat op een altaar gezeten, geschonken door paus Johannes Paulus de Boskabouter. Mocht niet! en hij werd weggejaagd door een paapse suppoost in de St. Jan. Verder viel er niets te vandahliseren in het Bourgondische. Kudos!

Wijsheden van Vandahl

De dood is het zeldzaamste geschenk dat het leven te bieden heeft.

Intelligentie

Is het iemand wel eens opgevallen dat intelligentie eigenlijk alleen bestaat bij het glimmen van de ogen?


Voorbeeld:

Dit vingeraapje lijkt intelligent omdat je lichtreflecties in zijn ogen ziet.

Bij dit vingeraapje zie je geen reflecties in de ogen, ergo het ziet er dommer uit.

Pas dit nu eens toe op kunstenaars, galeriehouders, museumdirecteuren en andere dieren. Je zal zien dat het werkt.

Roodhaar

Vandahl heeft zijn eigen roodhaar om van te houden. Vroeger (en nu ook nog wel) hield hij van de strip Storm, van Don Lawrence. Don tekende graag mooie vrouwen, liefst naakt. Bij Storm was dat niet mogelijk - tere kinderzieltjes van het blad Eppo. Edoch, naarmate de serie vorderde wist Don hier en daar een blote tiet in de science fiction en fantasy wereld van Storm te verwerken. En het werden er hoe langer hoe meer; Roodhaar werd uitgekleed! De opvolger van Don, Romano Molenaar, volgt de oude meester en weet met zijn Roodhaar te bekoren. Veel bloot in zijn albums.

Eerst maar eens wat blote vrouwen bij Don. Bij de website www.donlawrence.co.uk/ weggehaald.

SM babe

Dan een passende quote van Don: "Iemand vroeg me pas of Storm en Roodhaar ook een seksleven hebben. Ik heb toen één speciaal plaatje voor haar gemaakt, met daarbij de tekst: 'Nee mevrouw. Storm neukt haar alleen maar!'" Stripschrift

Voor zij die daar behoefte aan hebben, een volledige lijst met blote vrouwen, (voornamelijk borsten!) uit de reeks Storm (minus Kronieken van de Tussentijd). Ik geef het paginanummer en wat info tussen [ ]:

0. Commandant Grek.
1. De Diepe Wereld.
2. De laatste vechter.
3. Het volk van de woestijn.
4. De groene hel.
5. De strijd om de aarde.
6. Het geheim van de nitronstralen.
7. De legende van Yggdrasil. [Een beetje cleavage maar veel teveel kleding nog voor Roodhaar].
8. Stad der verdoemden. [Vanaf hier gaat Roodhaar zich wat sexier kleden].
9. De sluimerende dood.
10. De piraten van Pandarve.
11. Het doolhof van de dood. 25 [twee vrouwen in de achtergrond geheel naakt], 29 [biologische computer], 35-36 [naakte vrouwen op deur].
12. De zeven van Aromater.
13. De doder van Eriban. 13 [veelarmige godin], 16 [uithangbord], 18 [groene krijgster].
14. De honden van Marduk. [Hoewel Roodhaar zich uitdagend kleed, zien we amper bloot], 11 [vrouwen met groen haar en groene tepels],
15. De levende planeet. [Op het omslag al een naakte verkenner], 24-28 [blote verkenners of vliegers].
16. Vandaahl de verderver. [Voor het eerst loopt Roodhaar met blote borsten rond], 39 [de eerste glimp van Roodhaars tepels], 40 [Roodhaars borsten], 42 [Roodhaar met blote borsten], 44-46 [Roodhaars borsten nog 5 keer te zien, op p. 45 is haar tepel één keer niet ingekleurd].
17. De Wentelwereld. [Opnieuw borsten op de omslag], 5 [een pin-up van een naakte vrouw], 17 [de bont bikini gaat plotsklaps uit en Roodhaar zit op de trein met blote borsten], 18 [Roodhaars tieten prominent in beeld], 23 [halfnaakte Roodhaar deinst weg], 26 [Roodhaar kleedt zich aan, terwijl haar haren over haar borsten vallen], 27 [boegbeeld van de kar die ook op het omslag staat].
18. De robots van Danderzei. 16 [blote slavinnen], 27-28 [vrouwen worstelen naakt].
19. De terugkeer van de Rode Prins. [Dit is bijna een blootalbum, zelfs de penis van Nomad is te zien (36)], [Roodhaar naakt op het omslag]. 3 [plaatje 2, enkele naakten], 11 [Roodhaar d'r topje valt steeds open], 14 [topje weer open], 17 [idem], 19 [een blote Roodhaar uit het ei], 21 [naakt in de netten], 22 [een rode dienster d'r borsten], 24 e.v. [blote Roodhaar], 27 e.v. [Roodhaar bloot], 30-31 [Roodhaar bloot], 42-47 [Roodhaar op vrijwel iedere pagina met blote borsten].
20. De Von Neumann-Machine. 3 [gelijk in het begin valt het hesje van Roodhaar open], 28 [een tepel van Roodhaar is zichtbaar onder de arm van Storm], 45 [Roodhaars billen en enkele naakte lijven], 46 [het gazen gewaad verhult bijna niets van Roodhaar].
21. De Genesis-Formule. [Roodhaar is mooi bloot onder haar gazen gewaad. Na enkele pagina's verdwijnt het gaas als sneeuw voor de zon en krijgen we een blote Roodhaar. Op pp. 16 en 17 is ze duidelijk naakt, hoewel ze op p. 18 weer wat gaas voor haar billen lijkt te hebben. P. 19 e.v. geheel bloot, maar op p. 25 is het gazen gewaad weer terug. Vanaf p. 28 draagt Roodhaar een speelpakje, sexy maar weinig verhullend], 42 [het stereoplaatje is een naakt vrouwtje].
22. De Armageddon Reiziger. [De dikke Bijatrix komt enkele keren met haar blote memmen in beeld, maar het is niet mooi. Bijv. pp. 27 en 28]. 29-30 [het voedsel voor de kannibalen is gedeeltelijk naakt - ook al niet mooi].
23. De Navel van de Dubbele God. 3 [de Dubbele God heeft grote borsten], [hoewel de dames schaars gekleed gaan, gaan ze nergens uit de kleren], 28 [de zielzender is bloot en haar tepels zijn net te zien], 32 [Roodhaar heeft weer eens iets van gaas aan], 34, 36, 41, 42 [zielzender].
24. De bronnen van Marduk. 16-18 [te weinig te zien van Roodhaars borsten].
25. Het rode spoor. 16 [zijaanzicht borst van bediende], [schaars geklede dames in het hele boek, maar niemand gaat echt uit de kleren. Roodhaars billen op p. 45].
26. De muiters van Anker. [Molenaar is een billenman. Op het omslag Roodhaars billen], 14 [het duurt even, maar dan gaat het topje van Roodhaar uit], 15 [prontere borsten dan Don ze tekende], 25-26 [Roodhaars borsten], 34 [Roodhaars tieten lijken te groeien], 41 [Fraaie pose], 42 [een tepel en mooie billen].

Is er al een blooper overzicht van Storm? Zo bladerend door de albums kom ik de ene na de ander tegen. Roodhaar die van kleding verandert - en weer terug; mensen die totaal anders gekleed zijn in een opvolgend plaatje; haarkleur die verandert, etc. Voorbeeld: neem de kleding die Roodhaar aan heeft in De robots van Danderzei. Al op de eerste pagina gaat het mis; de tijd is kort, alles volgt vlak op elkaar. Plaatje 1, bijna bloot met laarzen en slipje, wellicht topje. Plaatje 3, riem met gesp over schouder, wit topje, rok met banden. Plaatje 4, schubbenkleding uit het deel ervoor. Misschien een volgende keer meer hierover.

Enkele voorbeelden

Vandahl en Robotklauw waarderen maar weinig hedendaagse kunstenaars, zoals daar zijn:

In Frankrijk: Moebius (Jean Giraud) en zijn kompaan Druillet. Onnavolgbare schoonheid, bizarheid en vlucht der verbeelding.

Moebius

In Amerika: Barry Windsor-Smith en Berni Wrightson. Twee leden van The Studio (ter ziele), die terruggrijpen op de Arts and Crafts en de Art Nouveau van meer dan een eeuw geleden. En ze deden strips!

barrywindsor-smith.com/galleria/lakeprintdetail.html

In Japan: Masami Teraoka, de man heeft verdorie Esthetica gestudeerd! Kom daar in Nederland maar eens om.

www.masamiteraoka.com/early_work.html

Opnieuw een slag in het gezicht van de kunstenaar

Vandahl (Robotklauw) leeft al een tijdje van de lucht, dus dan maar een uitkering aanvragen. Dan moet hij zijn bedrijfje opgeven zeggen de overheidsambtenaren, want je mag geen eigen bedrijf hebben als uitkeringtrekker. Vandahl protesteert, maar hij steekt te weinig uren in zijn bedrijf, dus hij komt niet voor een BBZ in aanmerking, zegt hem een vriendelijke mevrouw. Een laatste redmiddel: Robotklauw is kunstenaar. Dus dan een WWIK, een zogeheten kunstenaarsuitkering, dan kan hij zijn bedrijf behouden. Maar de bureaucratie geeft zich niet zomaar gewonnen. Alleen echte kunstenaars mogen profiteren van het Rijk. Alles wat tegendraads is, of niet op een ACADEMIE gezeten heeft, is geen echte kunstenaar, volgens de Staat. Robotklauw is tegendraads en heeft academies alleen maar bezocht, is er nooit afgestudeerd. Hij schijnt dan zijinstromer te zijn en denkt alsnog een kans te maken op een uitkering, aangezien hij wel degelijk 1200 euro minimaal verdiend heeft als kunstenaar het afgelopen jaar. Maar dan de bureaucratische domper:

"Inkomen uit lesgeven of adviseurschap wordt in het kader van de WWIK niet erkend als inkomen uit kunst."

Bron: Extra informatie bij het formulier Beroepsmatigheidsonderzoek kunstenaars– 1e aanvraag, www.cultuur-ondernemen.nl

Alzo sprak de Overheid in al haar wijsheid: Robotklauw is geen kunstenaar. Robotklauw heeft namelijk het afgelopen jaar les in kunst gegeven aan kinderen en dat is verboten. Verboten om dan een uitkering als kunstenaar te krijgen. Hij zal zijn bedrijfje moeten opdoeken. Robotklauw, een eenmanszaak, een communicatie- en adviesbureau op creatief en beeldend gebied, KvK nummer 50661876, moet op last van de overheid der Nederlanden opgedoekt worden. Aangezien Robotklauw het bedrijf en Robotklauw de kunstenaar één en dezelfde zijn, zegt de overheid hiermee dat ik geen kunstenaar mag zijn. Ik mag geen kunst maken en proberen te verkopen. Ik mag als kunstenaar mij niet tot de overheid wenden als ik lesgeef aan kinderen in kunst. Ik word monddood gemaakt - niet op mijn blogs, wel met mijn kunst. De staat bepaalt wat kunst is; ambtenaren bepalen wat kunst is; het Rijk zal de burger zijn kunst geven.

Eens kijken wanneer de Staatscensuur ook mijn blogs gaat aanpakken.

Oriëntaalse Lente in de Polder

Het is tijd voor opstand in de kunsten. Nu de subsidies van het Rijk (der Duisternis) ophouden, zullen kunstenaars het weer helemaal zelf moeten gaan doen. Tijd ook voor een frisse wind. Nu de subsidies van het Rijk (der Onkunde) stilvallen, kan het kaf van het koren gescheiden worden. Alleen kunstenaars die werkelijk iets kunnen zullen over mogen blijven, de rest zal in het vuur der opstand sneuvelen en verzwolgen worden. Weg met de abstracten, vermorzel de maniëristen, dood aan de moderne kunst! Op de puinhopen van de vaderlandse kunst zullen we een Nieuwe Kunst opbouwen: dit keer helemaal geïnspireerd door het oriëntalisme, al was het alleen maar om Wilders te stangen. We laten ons inspireren door de Islam, Perzië, de Pyramiden! We beelden hoeren en soldaten uit, schilderen de tanks van Syrië, bezingen de wapenbazaars van Libië, schetsen het pantheon der martelaars dat voor de opstand gestorven is. Even zal het weer lente zijn – voordat de middenmoot onze kunst inpikt en onze schilderijen in print bij de Ikea te koop zijn. Maar we zijn dan wel even heel gelukkig geweest.

Later, na de opstand, zal Robotklauw minister van Cultuur worden.

Erfgoed

Ach en wee, die musea toch. Zijn ze eeuwen bezig geweest om te stelen, te roven, anderen hun eigendom te ontvreemden, zijn ze vergeten ook geld en rijkdom mee te nemen. Dan maar wat gestolen goed helen. Zo lezen we in de krant:

“Met het afstoten van onder meer de Afrika-collectie hoopt het museum een kapitaal te verwerven dat kan oplopen tot 60 miljoen euro. Volgens de collega-musea, waaronder het Tropenmuseum in Amsterdam en Museum Volkenkunde in Leiden, leidt dit tot onherstelbare schade aan het Nederlands cultureel erfgoed.”

http://www.volkskrant.nl/ 9-8-11

Wat? Hoe? Schade?! Welke schade aan ons cultureel erfgoed? Want die spullen waren in eerste instantie niet van ons. Die hebben we op de een of andere manier verkregen. En dat dan Nederlandse cultuur noemen is heel vreemd, aangezien wij het alleen maar verkregen hebben, niet vervaardigd. Het maakt ook niet uit hoe lang wij ze in bezit hadden, aangezien het geen cultuurgoederen zijn die vervolgens door ons gebruikt werden, zoals bijvoorbeeld een Japanse auto. De spullen liggen in een museum om naar te kijken. Om te zien wat de kunst, magie, religie, wat voor uitdrukking ook, van een andere cultuur dan de onze is.

Er is maar één wijze waarop dit Nederlands cultureel erfgoed is en dan moeten het spullen uit ons koloniaal verleden zijn: de kluisters waarmee de slaven vastgezet werden; een kanon van een onzer forten in Afrika. Zelfs dan kunnen we het beter aan het land van herkomst teruggeven, zodat aldaar geopenbaard kan worden wat hier verstopt in musea ligt.

Tegenwicht

Is Vandahl een maniërist? Door Robotklauw

• Het maniërisme bestaat er in de techniek voorrang te verlenen op de betekenis. Men vindt het in alle eeuwen…
• door brede en overdreven gebaren van de personages, die niet in verhouding staan met het voorgestelde thema
• door onrustige of getormenteerde uitdrukkingen, overdreven gelaatsuitdrukkingen…
• door een overvloed aan details, getekend met de virtuositeit van een miniaturist
• door een tekening van de kleding die te nauw aansluit bij de morfologie van het menselijk lichaam
• door overdreven aandacht te besteden aan versieringen en door een overbodige complexiteit in de architecturale elementen
• door realistische en anekdotische details die de aardse dimensie van het voorgestelde benadrukken
• door teveel inscripties en door het gebruik van de allegorie die het didactische aspect van de voorstelling belangrijker maakt dan haar rol als ondersteuning bij de beschouwing

Bron http://www.atelier-st-andre.net/nl/pagina/esthetica/afwijkende.html

Een analyse van het werk van Vandahl, door Robotklauw naar bovenstaande kenmerken:

brede en overdreven gebaren van de personages, die niet in verhouding staan met het voorgestelde thema [Precies dat laat Vandahl zien in zijn digitale kunst]

door onrustige of getormenteerde uitdrukkingen, overdreven gelaatsuitdrukkingen [Vandahl ten top! Kijk dat wicht in het werk Sorrow eens wegzwijmelen in verdriet!]

door een overvloed aan details, getekend met de virtuositeit van een miniaturist [De tekeningen en schilderijen van Vandahl zitten volgepropt met details, de man lijkt niet anders te kunnen dan zijn werk op te leuken met miniatuurtjes]

door een tekening van de kleding die te nauw aansluit bij de morfologie van het menselijk lichaam [Overal blote vrouwen in zijn werk, zelfs als ze kleding aan hebben. Vandahl is gewoon een geilaard]

door overdreven aandacht te besteden aan versieringen en door een overbodige complexiteit in de architecturale elementen [Zijn vrouwen moeten sieraden aan en om hebben, zijn oriëntalistische praalzucht in de architectuur is storend]

door realistische en anekdotische details [Hij plakt zelfs briefjes vol geschiedkundige anekdoten op de achterkant van zijn werk]

door teveel inscripties [Wist je dat Vandahl het liefst lettertekenaar was geworden; dat hij eigen alfabetten en zo geschapen heeft]

door het gebruik van de allegorie [Wekelijks staat Vandahl bij mij op de werkvloer allegorische prietpraat te oreren]

Pornografie

'Naakt afbeelden', een vrije vertaling van pornografie. Als je iemand naakt afbeeldt, dan maak je pornografie. Of dat nu de drie gratien zijn, of de madonna met kindeke jezus aan de blote tiet. Je bent bezig porno te maken, te vertonen, te afficheren dat je blote vrouwen helemaal ziet zitten en er het liefst je naakte geslachtsdeel tegenaan zou wrijven.

Enkele jaren terug was Vandahl in een museum vol van Praagse kunst van rond 1900. Daar hing een werk vol blote jongetjes in een wei, met nog wat erbij. Vandahl ziet nog een hoop blote jongenspiemels voor zijn geestesoog. Vandahl keek ernaar en voor het doek stond een meute kunstgangers, die van een kunstuitlegger te horen kreeg hoe prachtig dit... en hoe fantastisch dat... Geneuzel, want Vandahl sprak toen - en om hem heen vertrokken de koppen van de kunstminnaars en de wezenloze blikken der supposten werden nog wezenlozer. Vandahl sprak (en ik zal het nooit vergeten): "dat is je reinste kinderporno".

En zo was het.

Vandahl hoort erbij

De grootste frustratie van Vandahl is dat men hem mijdt. Kunstzinnig wordt hij door de vaderlandse elitaire kunstwereld uitgekotst en psychisch mijden vooral de ingezetenen van de C lijn in Rotterdam hem (maar Vandahl reed onlangs wel helemaal gratis naar C De Akkers!).

Vandaar dat Vandahl vandaag van de gelegenheid gebruikt maakt om zijn top 40 van popliedjes aan de massa te tonen. Zo lijkt hij erbij te horen en kunnen we met z'n allen weer melancholisch op de boulevard slenteren. Die liedjes van toen...

Top 40 van beste popmusik:

1.       Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Tich - Zabadak

2.       DAF, Ein bisschen Krieg

3.       Cake, Comfort Eagle

4.       MGMT, Time to pretend

5.       Yellow Magic Orchestra, Nice Age

6.       House of Pain, Jump Around

7.       Run DMC, It’s like that

8.       React to rhythm – Intoxication

9.       The Residents - Kaw-Liga

10.   Kate Bush – The Dreaming

11.   Depeche Mode - Enjoy the Silence

12.   REM - It's The End Of The World As We Know It

13.   Teddybears ft. Iggy Pop – Punkrocker

14.   Men Without Hats – Safety Dance

15.   Foxx – Underpass

16.   Tubeway Army – Cars (premier mix)

17.   Young Gods - Did You Miss Me

18.   Flying Lizards – Suzanne

19.   Beck- Loser

20.   Cluster-Hollywood

21.   XTC - Senses Working Overtime

22.   Art Of Noise - Close to the Edit

23.   Juno Reactor - Nitrogen part 1

24.   Laibach – The Great Seal

25.   Joy Division – Atmosphere

26.   Tackhead – The game

27.   Cypress Hill  - Insane In The Membrane

28.   ELO – Jungle

29.   The Who – Happy Jack

30.   Sailor – Jacaranda

31.   The Prodigy – Poison

32.   New Musik – Sanctuary

33.   Suicide – Pump it

34.   PIL – Poptones

35.   Paul Kalkbrenner – Sky and Sand

36.   Kraftwerk – Ohm sweet Ohm

37.   Killing Joke – Love like blood

38.   Grauzone – Maikefer Flieg

39.   Bomb Disneyland - Bomb Disneyland (Theme)

40.   Talking Heads – Once in a lifetime

41.   Carlos Peron – Nothing is true

Vandahl is in z'n eentje een cultuur

Vandahl zwerft niet alleen rond in galeries en musea. Hij is ook vaak te vinden in de krochten van het internet, en dan specifiek op die naargeestige plaats waar het intellect geweerd wordt, de Nederlandse wikipedia. Ik zal elders een tirade houden tegen dit bolwerk van oppervlakkigheid, waarvan de grote massa denkt dat de kennis zuiver en controleerbaar is, maar waarvan Vandahl weet dat vrijwel geen enkel artikel een fatsoenlijke bronvermelding heeft. Vandaar dat Vandahl op wikipedia graag een beetje rondstampt. De boel een beetje opnaait en soms wat vandahliseert. Meestal komen de wikiwaakhonden er na niet al te lange tijd achter dat er iets mis is ('wiki' betekent niet voor niets snel in het Hawaiiaans) en dan gaan ze Vandahl terechtwijzen. Vandahl antwoordt dan steevast met: 'waar zijn de bronnen voor dit artikel?' En dan gooien ze wat gegoogelde onzin eruit en moet Vandahl ze er weer op wijzen dat bronnen onontbeerlijk zijn voor wetenschap - ze laten zien dat je werk controleerbaar is. Meestal moet Vandahl dan in de spagaat, want hij wordt verbaal stevig aangepakt door zogenaamde wikiwetenschappertjes. Maar dat zijn ze niet echt, want ze twijfelen nooit over hun lemma's en tekstjes. Vandahl heeft zo al eens het lemma 'Evolutie' aangepakt en laatstelijk nog 'Roodverschuiving'. Allemaal pseudo-wetenschap, waarbij er volgens de gelovigen geen twijfel meer mogelijk is dat ze echt bestaan, maar waarvan de echte wetenschapper zou moeten zeggen: 'ik twijfel eraan'.

Aan de Nederlandse taal kunnen we nu twee woorden toevoegen: wikiwaakhonden, voor hen die wikipedia vrij van zogenaamde smetten willen houden en daarbij elke vorm van censuur gebruiken; wikiwetenschappertjes, voor hen die denken dat ze wetenschappelijke artikeltjes schrijven voor wikipedia, maar dat zonder enige bronvermelding doen en zodoende niets verifieerbaars schrijven.
Deze woorden zijn licht denigrerend, maar dan moet wikipedia maar eens zijn best gaan doen om encyclopedisch te worden, en niet 'For Dummies' te blijven.

De kruistocht van Vandahl (tegen het modern maniërisme)

De kruistocht van Vandahl tegen het modern maniërisme kent zijn hoogte-, maar ook dieptepunten.

geen rechte lijn

Hoogtepunt:

 Toen Vandahl de elf(?!) verschillende versies van De Zonnebloemen in handen wist te krijgen en er een groots vreugdevuur mee hield. Ook een wagonlading verdere kunst van de melancholische amateur Van Gogh werd aan de brandstapel toegevoegd, en onder het genot van kaas en wijn hebben we gedanst tot diep in de nacht.




Dieptepunt:

Toen Vandahl besefte dat hij aan het dagdromen was en dat De Zonnebloemen, dat lelijke ding, gewoon nog bleek te bestaan en niet op de brandstapel beland was.

geen rechte lijn

Het is natuurlijk niet erg eerlijk van Vandahl om Van Gogh maniëristisch te noemen. De goede man is een amateurkunstenaar, geen doorgewinterde maniërist. Wat wel afstotelijk aan Van Gogh is, is de heldenverering die tot op de dag van vandaag voortduurt. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat een amateurkunstenaar die amper een rechte lijn op het doek wist te krijgen, die van prachtige onderwerpen de lelijkste interpretaties wist te creëren, dat juist die mislukkeling tot halfgod der Nederlandse schilderkunst werd? Waarom identificeren mensen zich met die zwerver en klaploper? Waarom gaan ze in drommen naar zijn modderige kunst staan staren, onderwijl kreten van bewondering slakend?

geen rechte lijn

Vandahl krabt zich in verwondering op het hoofd; verbijstering is zijn deel bij het aanschouwen van zoveel oppervlakkigheid. Van Gogh mag dan geen ware maniërist zijn geweest, zijn volgelingen en volgers zijn gekunstelde liefhebbers, zijn maniëristische aanschouwers. Ze tonen onnatuurlijk gedrag in de bewondering voor de man en schijnen niet door te hebben dat de werkelijke Van Gogh gewoon een zielepoot was, iemand om meelij mee te hebben. De Van Gogh die zij vereren is een gemaakt personage, een creatie van musea, galeries en andere belanghebbenden. Want laten we wel wezen: Van Gogh 'is all about the money'. Met kunst heeft het weinig van doen.

Belachelijk veel geld maken

Geld verdienen en geld maken zijn twee verschillende begrippen. Verdienen impliceert dat je ervoor gewerkt heb en dat het geld je beloning is. Geld maken is wat zogenaamde moderne kunstenaars doen. Hoewel ze niets kunnen slagen ze erin op de één of andere manier belachelijke bedragen te krijgen voor de grootst mogelijke troep. Neem nu dit zogenaamde kunstwerk:

Abstracte meuk, of iets dat je in een sloophuis vindt?

Ja U ziet het goed. Deze plak plamuur - of wat het ook is - heet kunst te zijn. Te koop bij Christie's voor een luttele 20.000 pond

van de hand van de abstracte 'kunstenaar' Bram Bogart. Wellicht kunnen we het hem niet kwalijk nemen, hij was eens huisschilder. Er moet iets gebeurd zijn waardoor hij dacht dat een deur verven gelijk stond aan kunst maken, want hij schijnt gevierd te zijn in bepaalde kringen. En daar zit hem de crux: bij die kringen! Als degenen die deze bagger kopen daar mee op zouden houden en hun geld aan mooie dingen zouden uitgeven, in plaats van aan gesjeesde huisschilders, dan zou het wellicht nog goed kunnen komen met de kunstwereld.

Naschrift:

Meneer X, die bulkt van het geld, laat zijn nieuwe appartement schilderen door een huisschilder. Zo nu en dan komt hij een kijkje nemen, zich voorstellend hoe het eruit zal zien als de vlekken op de vloer bedekt worden door hardhouten parket en zachte tapijten. In de hoek ontwaart hij een plak weggesmeten plamuur. Hij rilt en hoopt dat de schilders snel klaar zijn.

Twee weken later. Meneer X geeft een welkomstfeest in zijn nieuwe appartement. Hoogtepunt van de avond is de onthulling van zijn nieuwste aanwinst: een abstract werk van de befaamde kunstenaar M. Euk. Wanneer X het doek wegtrekt van voor zijn aanwinst, zien we de plak plamuur aan de muur hangen die twee weken geleden nog door de schilders in de hoek was gesmeten. Meneer X zegt niets, want hij weet dat zijn gasten onder de indruk zijn. Hij rilt even - van opwinding dit keer?

Vandahl als Cunstenahr

Een oude werk dat Vandahl vond, rustend tegen een steunbeer, alwaar hij het dertig jaar geleden even neergezet had.

tHe nIcE agE

Ter voleinding der gestande belofte, hier wat mediawerken van Vandahl. Men moet zeggen 'wat een pracht en praal. Toch?' Ten geleide: het betreft hier vunzige purnografie, vandaar dat men niet vreemd op zal kijken mocht het allemaal ineens verboten zijn dit op blogger punt kom te vertonen. Vraagje: is het dan verboten te tonen, of te aanschouwen?

De genoemde werken komen uit de (nog nimmer voleindigde) reeks

ThE NiCe AGe.

0thenaice8e

Kopierecht 2010 daaromtrent (Vandahl)

Nice Age Sushzi

Kopierecht 2011 vertegenwoordigd (Vandahl)

Prijzen: bij navraag te vernemen,

zal wel veel kosten

zoiets van

wel

500

euro

per

stuk

of allebei

samen

voor

1001,-

euro.

.of dollar.

Kunst in Nederland, de afgelopen decennia

Waar ging het mis? Met de Nazi’s die entartete Kunst benoemden? Kunst die zij niet in hun ideologische plaatje vonden passen. Net na de Tweede Wereldoorlog meenden Nederlandse kunstkenners, uit afschuw over de Duitse voorliefde voor realistische kunst en mogelijk omdat de Nederlandse kunstwereld net belazerd was door de realistische vervalser Vermeegeren die een Vermeer op onbehouwen wijze nabootste en voor echt aan zogenaamde kenners wist te slijten, dat realisme uit den boze was. Mogelijk uit deze rancune keerde de Nederlandse kunstelite zich af van realistische kunst en begon de verering van abstracte meuk. De Kooning en Karel Appel werden tot halfgoden in de vaderlandse kunst en hoewel ze daarbuiten bekend waren viel hen niet de loutering ten deel die zij hier kregen. Het buitenland ging gewoon door met zowel realistische kunstenaars, als abstracte te prijzen en tentoon te stellen. Zo niet hier. Willink was maar een rare snuiter en werd alleen maar gedoogd. Andere realisten weken uit naar het buitenland of zochten ander werk, vaak als omslagschilder. Ikzelf was eind jaren ’70 begin ’80 aan mijn carrière als kunstenaar begonnen, maar ondervond al snel dat de Nederlandse wateren troebel waren. Mijn kunst heette geen kunst te zijn, want was niet abstract of volkomen onnavolgbaar voor galeriehouders. Het was een surreëel aandoend realisme wat hier volkomen onbekend bleek te zijn, maar in het buitenland hoogtij vierde. Ik herinner mij daarnaast discussies in galeries waar de galeriehouder ervan overtuigd was dat Dalí een roze en blauwe periode had doorgemaakt, terwijl iedereen weet (of moet weten) dat dit Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso was. Een andere keer vroeg een galeriefiguur mij wat ik wilde vragen voor een olieverfschilderij waar ik een jaar aan gewerkt had. Aangezien dit schilderij het enige was dat ik dat jaar vervaardigd had en het nogal groot was, zei ik “een jaarsalaris, 25.000 gulden dus”. En dan was ik nog bescheiden. Vreemd genoeg werd ik onder hoongelach de galerie uitgestuurd, terwijl dit bedragen zijn die volkomen normaal zijn in de hedendaagse kunstwereld. Tegen zoveel domheid kon ik niet op en uiteindelijk heb ik mij ook walgend van de bekrompen Nederlandse kunstwereld afgewend. En hoewel ook Nederland nu volstaat en volhangt met maniëristische meuk, een blik op de realistische kunst op het internet leert dat wat ik dertig jaar geleden maakte, nu geheel bon ton is en als grootse kunst beschouwd wordt.

Ik dank de gedegenereerde cultuurbarbaren in Nederland voor het vergallen van mijn kunstzinnige leven. Ik dank hen nederig en spuug op hun lelijke smoelen. Culture Vandahl zal jullie één voor één opjagen en afslachten, zover dat nog zinvol en mogelijk is, mogelijk zijn jullie zielloze groteske zombies, zuigend en lavend aan het maniërisme, afgunstig op hen die een levend brein hebben en fantasievolle media creëren. Mogelijk is afslachten gechargeerd: ga in de goot liggen, rol om, en sterf. Doe het zelf. Mijn entartete Kunst is terug, met wrake!

Profiel van Vandahl:

Geboren ergens in een bed;
Kunstacademie niet gevolgd;
Vrije academie in Den Haag,
1 dag volgehouden;
Bij tijd en wijle
ge�xposeerd;
Vraagt veel geld voor zijn werk;
Mediamaker.
Aan mijn werk neem ik de afstand en maak de beschouwer mijn kunst, mijn kunst heeft geen definieerbare vorm en motieven grijpen juist onontkoombaar in elkaar. Het mobiliseert de omgeving deze vertalingen naar idee�n. Ik werk graag met een figuratieve vereenvoudigde context waarbij de lijnvoering belangrijk is en om te zetten in tastbaar beeld. Het lijkt geen definieerbare vorm bezitten zonder de authenticiteit van de materialen te verloochenen. Het draagt veel bij aan de subtiliteit dat een relatie met de omgeving is en het publiek allerminst bespeelt. Ik werk in meerdere lagen verdunde olieverf in combinatie met 1 smeerbare dekkende laag. Je ziet bij mij altijd manipulatie van een bevangen deelgenoot.
teksten van : http://www.rotterdamsekunstenaars.nl Bewerking Robotklauw

Vandahl op stap in Rotterdam

Hoe bekrompen is die Nederlandse kunstwereld Vandahl? Zomaar een vraag van een geïnteresseerde bewonderaar. Stel je een kunstenaar voor, geheten Vandahl, en op een dag denkt hij: “ik woon niet ver van Rotterdam. Heb al heel wat moois gemaakt. Wil mijn kunstzinnige horizon wat verbreden.” Dan gaat hij naar een centrum voor beeldende kunsten, nietwaar. Daar zullen ze hem vast willen helpen zijn werk aan de buitenwereld te tonen. En dan, beste lezer, dan steekt de bekrompenheid der Nederlandse kunstwereld zijn lelijke kop op. Want dan gaan ineens allerlei lieden die geen penseel van een airbrush kunnen onderscheiden zich tegen jouw kunst aan bemoeien.

Op de website van het Centrum voor beeldende Kunsten, www.cbk.rotterdam.nl, wordt je sappel gemaakt. Je kan je inschrijven, je kan er terecht voor informatie over de beroepspraktijk.

“Er is een bibliotheek met publicaties en tijdschriften over nieuwe ontwikkelingen in de beeldende kunst in het algemeen, en over Rotterdamse kunst in het bijzonder. Deze is gratis toegankelijk. Het Centrum Beeldende Kunst houdt voor kunstenaars bij welk netwerk er bestaat van fondsen, subsidies en ondersteunende instellingen.”

Mooi spul. Vandahl allemaal willen! Fondsen, subsidies, mensen die de kunst van Vandahl mooi vinden!

Maar het wordt beter:

“Kunstenaars die zich inschrijven bij het Centrum Beeldende Kunst worden op de hoogte gehouden van het programma: TAMTAM-avonden en andere debatten, evenementen, onthullingen en tentoonstellingen. Het Centrum Beeldende Kunst geeft kunstenaars ook informatie over prijzen en activiteiten van derden die voor kunstenaars interessant zijn. Ze krijgen tevens een eigen pagina op www.rotterdamsekunstenaars.nl om hun werk op te presenteren. Deze site gebruikt het Centrum Beeldende Kunst actief bij bemiddelingen voor bijvoorbeeld tentoonstellingen, opdrachten, aankopen en educatieve projecten.”

En ze hebben prijzen en een online galerie en een echte galerie.

Vandahl helemaal blij. Nederland toch niet zo bekrompen!

Of…?

Als Vandahl zich dan wil inschrijven, blijkt dat net over de grens van Rotterdam wonen en de skyline elke dag uit je torenflat zien, niet genoeg is. Je moet ín Rotterdam wonen. En dan de regeltjes over wie en wat een kunstenaar is: “…aantoonbaar professioneel werkzaam zijn.” Je levert documentatie in: “De documentatie dient een representatief beeld te geven van je recente artistieke werkzaamheden. Lever een A4 map in met foto’s, prints of kleurkopieën. Bij elke afbeelding vermeld je de afbeeldinggegevens en het jaar van ontstaan. Geef ook een korte inhoudelijke omschrijving van het werk. Publicaties/ catalogi, een dvd of cd-rom en een verwijzing naar je website kunnen ook worden bijgevoegd.

Als je werkt in samenwerkingsverbanden dient jouw eigen artistieke inbreng duidelijk zichtbaar te worden gemaakt.”  Dat is een hoop werk. Eerst kunst maken. Dan die documenteren en beschrijven. En dan allemaal in een A4 mapje. Vandahl heeft A4 mapje met wat kopietjes en foto’s erin; veelal van werk dat indertijd verdwenen is. En vaak doet hij jaren over afbeeldingen of projecten. En wat is ‘representatief’? Want waar Vandahl het meeste van heeft is een hoop pornofoto’s die hij bewerkt heeft – representatief genoeg?

Je moet ook een CV aanleveren. En daar gaat het helemaal mis voor Vandahl. In je CV moet je namelijk het volgende zetten:

·         Je (kunstenaars)naam, adres, telefoonnummer(s), e-mail, website, etc., geboortedatum en –plaats.

·         Kunstopleiding(en) met de data en of je een diploma hebt behaald.

·         Lidmaatschap van beroepsvereniging of kunstenaarsinitiatief.

·         Een lijst van exposities. Geef aan of het een groeps- of een solotentoonstelling betreft.

·         De stipendia of prijzen die je hebt ontvangen met de naam van de organisatie en het jaar van toekenning.

·         Of er werk in bedrijfscollecties, musea of belangrijke particuliere verzamelingen aanwezig is.

·         De opdrachten die je hebt uitgevoerd.

·         Een lijst van publicaties.

·         Nevenactiviteiten als kunstenaar (lesgeven, commissiewerk, etc.)

Niets van dit alles kan (en wil) Vandahl overleggen. Vandahl is in de marge, hij heeft geen kunstdiploma want is autodidact, hij heeft geëxposeerd, maar kleinschalig. Vandahl krijgt nooit prijzen, want eeuwige loser. Vandahl is beroofd dus zal er ergens werk van hem aan de muur hangen, Vandahl deed opdrachten, maar wil niet meer aan die mensen herinnerd worden. Vandahl publiceert op internet, maar niemand schijnt zijn meningen te delen om iets van hem te publiceren, Vandahl geeft les in Brede School en weigert lerarenopleiding te doen omdat die niet breed genoeg naar zijn zin is. Vandahl noemt zichzelf niet eens kunstenaar, maar mediamaker.

Ironisch genoeg zou een Vincent van Gogh volgens de bovenstaande kwalificaties niet in aanmerking zijn gekomen om kunstenaar in Rotterdam te mogen zijn (afgezien van het feit dat hij er niet woonde én volgens Vandahl een eeuwige amateur was).

Wat een sneu kunstklimaat kent dit land toch. Bureaucratisch en maniëristisch. Zelfs in de oude Sovjet unie had een kunstenaar meer kans.